Haar, schubben een schelp of veren: enige lichaamsbedekking lijkt onmisbaar.
Die biedt bescherming tegen de kou, parasieten en andere narigheid.
Toch zijn er dieren die het zonder doen.
Redt een bloot beest zich wel in de keiharde natuur?
Wat?
Mexicaanse naakthond.
Leefgebied?
Huizen in Europa, VS en Zuid-Amerika.
Hoe komt hij zo kaal?
Dat vroegen genetici van de Universiteit van Bern zich in 2008 ook af.
Ze onderzochten Mexicaanse en Peruaanse naakthonden en Chinese kuifhonden (die alleen haar op hun kop en poten hebben).
Bij al deze karig behaarde honden ontdekten zij een mutatie in het gen dat zorgt voor de groei van de snorharen, de vacht en de tanden.
Vandaar dat deze kale honden soms een slecht ontwikkeld gebit hebben.
De tanden zijn bij naakthonden vaak klein, scheef of ontbreken zelfs helemaal.
Snorharen hebben ze wel.
Voordelen?
In de 14e eeuw, toen de naakthond bij de Azteken in Zuid-Amerika leefde, hield zijn naakte huid hem koel.
De naakthond heeft sinds die tijd altijd in huis als troeteldier geleefd en dat heeft hem niet taaier gemaakt.
Naakthondbezitters moeten hun hond voorzichtig wassen en insmeren met olie.
Tegen de kou of de felle zon kan hij niet.
Hij zou in de vrije natuur het waarschijnlijk geen dag volhouden.
Naakt feit?
De Mexicaanse naakthond is een van de oudste hondenrassen ter wereld.
Hij was populair bij de Azteken.
De hond was niet alleen als huisdier, hij deed ook dienst als avondeten.
De eerste naakthonden werden waarschijnlijk al door de Tolteken (de voorlopers van de Azteken) gefokt rond het jaar 1000.
De Tolteken experimenteerden ook nog met kleinere gezelschapshondjes: zij staan te boek als de uitvinders van de chihuahua.
