▼

donderdag 30 september 2021

Blue Lagoon – IJsland

De Blue Lagoon is een kunstmatig meer. 
Door de ligging in een lavaveld wordt het meer op een natuurlijke wijze verwarmd. 
Het geothermische bad wordt gebruikt voor toeristen om zich even helemaal te ontspannen. 
De stoom komt van het water af terwijl je jezelf midden in de natuur onderdompelt. 

Maar er is meer. 
Er wordt gezegd dat er een helende werking van het water uit gaat. 
Dit komt door de vele mineralen die het water bevat. 
Deze mineralen zouden diverse huidziekten, zoals psoriasis, kunnen genezen. 
Ook als gewone toerist kun je genieten van het warme water dat een temperatuur van zo’n 39 graden heeft.






op Geen opmerkingen:

Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken

Die weet best van zich af te slaan.






op Geen opmerkingen:

woensdag 29 september 2021

Takaragawa Onsen – Japan

Ben je op zoek naar een mooie warmwaterbron om heerlijk tot rust te komen? 
Dan is de Takaragawa Onsen in Japan misschien wel de beste keuze. 
Deze warmwaterbron kijkt uit over een kabbelende rivier en bevindt zich tussen de Japanse bergen. 
Er wordt gedacht dat het water in deze bron helende kwaliteiten heeft. 
Zo denken bezoekers dat het huidirritaties, pijnlijke spieren en bloedcirculatieproblemen kan verhelpen. 
Het is dus niet gek dat deze warmwaterbron ontzettend populair is.






op Geen opmerkingen:

Een kat in de zak kopen

Een miskoop doen.










op Geen opmerkingen:

dinsdag 28 september 2021

Minerva Terrace – VS

Je vindt deze warmwaterbron in het natuurpark Yellowstone, dat bekend staat om zijn vele warmwaterbronnen en geisers. 
Ook hier wordt het water via kleine watervallen getransporteerd en ligt het op verschillende plateaus gemaakt van lijmsteen. 
Deze steen geeft de bron meteen een grillig uiterlijk. 
Toeristen genieten van een mooi uitzicht, want de natuurlijke vorm van de warmwaterbron zorgt ervoor dat er speciale looppaden zijn om het water van dichtbij te bekijken.






op Geen opmerkingen:

De kat de bel aanbinden.

Een moeilijke of gevaarlijke opdracht beginnen; mistoestanden melden. 

Dit gezegde verwijst naar de fabel De kat en de muizen, soms toegeschreven aan Aesopus. 
De muizen besluiten dat het tijd is om de kat een bel om te doen, zodat ze hem kunnen horen aankomen. 
Maar als het erop aankomt durft geen van de muizen het plan uit te voeren en de situatie blijft zoals die was.






op Geen opmerkingen:

zaterdag 25 september 2021

Blood Pond – Japan

Deze warmwaterbron heeft een lugubere naam die te danken is aan de kleur van het water. 
De bron is namelijk gevuld met rood water dat op een letterlijk bloedbad lijkt. 
Het water krijgt deze kleur doordat het veel ijzer bevat. 
De warmwaterbron is zo heet dat er constant stoom ontsnapt. 
Dat geeft dit bijzonder natuurfenomeen een wel heel onheilspellend uiterlijk.






op Geen opmerkingen:

De kat bij de melk (het spek, de kaas) zetten

Iemand in verleiding brengen.






op Geen opmerkingen:

woensdag 22 september 2021

Cascate del Mulino – Italië

In de Italiaanse streek Toscane vind je het plaatsje Cascate del Mulino, waar ook de gelijknamige warmwaterbron te vinden is. 
Deze bron is beroemd doordat het warme water via allerlei kleine watervallen naar beneden stroomt, waarna natuurlijke inkepingen gevuld worden met water van 37 graden. 
Het water is bovendien gevuld met allerlei natuurlijke mineralen, waardoor veel mensen het als een spa zien.






op Geen opmerkingen:

De kat op het spek binden

Iemand in verleiding brengen. 

 (Vermenging van twee oudere gezegden: 1) Men moet de kat niet bij het spek zetten = iemand niet in verleiding brengen; en 2) Als men de kat op 't spek bindt wil hij er niet van vreten = men moet iemand de nodige vrijheid laten om te doen wat hij overigens graag zou doen.)






op Geen opmerkingen:

dinsdag 21 september 2021

Warmwaterbronnen van Deception Island – Antarctica

Grote delen van Antarctica zijn niet zomaar te bezoeken, maar Deception Island is een van de weinige veilige havens van dit continent. 
Het eiland wordt eigenlijk gevormd door een grote vulkaan, waardoor het niet vreemd is dat je er ook warmwaterbronnen vindt. 
De temperaturen in deze warmwaterbronnen kan enorm variëren. 
Zo voelen sommige bronnen ijskoud aan, terwijl andere bronnen een temperatuur van 70 graden kunnen bereiken.








op Geen opmerkingen:

De kat uit de boom kijken

Een afwachtende houding aannemen.






op Geen opmerkingen:

zondag 19 september 2021

Koppenberg – Oudenaarde, België

79 meter. 
En geen meter meer. 
Zo hoog is de Koppenberg. 
En toch is ‘de Bult van Melden’ een van de meest gevreesde beklimmingen ter wereld. 
De Koppenberg is Vlaamse koers in zijn puurste vorm. 
Een beschermd monument in de Vlaamse Ardennen, bovendien. 
Letterlijk. 
Sla de Vlaamse ‘Inventaris Onroerend Erfgoed’ open en daar staat zwart op wit gedrukt: “Steengat, in de volksmond gekend als ‘Koppenberg’ is als kasseiweg beschermd als monument.” 79 meter hoog dus. 

Maar onderweg naar de top gebeurt alles wat wielrennen zo weergaloos mooi maakt. 
Die hellende 600 meter lange genadeloze Vlaamse kasseiweg, een beschermd monument? 
Je zou het niet meteen zeggen, na een vluchtige blik op de erbarmelijke staat van de ‘kinderkopjes’. 
Een monument, ja. 
Want tijdens het even tumultueuze als explosieve overbruggen van de 63 hoogtemeters blijven alleen de sterkste in de pedalen. 
De enige weg is steil omhoog, terwijl je totaalpakket aan spieren, pezen en botten rammelt als een dronken staafmixer in een soepketel grind. 
Wie hier een nanoseconde aarzelt, is bij voorbaat verloren. 
De rest klettert pijnlijk hard op de pokdalige Vlaamse kasseistrook en maakt de rest van de klim als een bescheten beer met zijn racefiets in de hand af. 
Ongeoorloofd, maar er bestaan met gruwelijke valpartijen geplaveide dagen waarop zelfs de meest doorgewinterde prof niet aan dat droeve lot ontsnapt.






op Geen opmerkingen:

Als de kat om de hete brij (draaien)

Graag willen, maar niet weten hoe een zaak aan te pakken.






op Geen opmerkingen:

zaterdag 18 september 2021

Mont Ventoux – Provence-Alpes-Côte d’Azur, Frankrijk

Iedereen kent de Mont Ventoux. 
Nogal wiedes. 
De 1909 meter hoge berg is in zowat elke toonaangevende Franse meerdagenwedstrijd van de partij als scherprechter. 
Tour de France, Critérium du Dauphiné, Parijs-Nice: “Been there, done that.” 
En terecht ook. 
Is het dat kale, door god verlaten, dorre maanlandschap met zijn witte top? 
Mont Chauve – ‘De Kale Berg’, die zijn aanzicht kreeg door iets te gretig bomen kappende scheepsbouwers uit Toulon. 
De gure mistralwind die met snelheden tot 300 km per uur in je gezicht kletst? 
De temperatuur die van gloeiend snikheet naar diepvriesstand switcht alsof het niets is? 
De onuitputbare grabbelton vol legendarische verhalen? 
Van Lance Armstrong die Marco Pantani in 2000 de zege ‘schonk’, Chris Froomes maffe materiaalpechloopje in 2016 tot de intrieste tragische dood van wereldkampioen Tom Simpson in 1967 en Eddy Merckx die drie jaar later na aankomst aan de zuurstoffles moest? 

Sommige mythes behoeven geen verklaring. 
Ze staan simpelweg boven ratio, tijd en ruimte. 
Alsof ze er altijd geweest waren en zullen blijven. 
Je moet ze niet verklaren, maar vertellen. 
Zoals de heldenverhalen van de Mont Ventoux. 
Je moet hem beklimmen vanuit Bédoin om het te begrijpen. 
En als je dat doet, schrijf dan een laatste groet in het witte steengruis waar Tom Simpsons gedenkteken staat.






op Geen opmerkingen:

Als een kat in een vreemd pakhuis

Voelt zich niet op zijn gemak.






op Geen opmerkingen:

vrijdag 17 september 2021

Alto de El Angliru – Asturië, Spanje

Ergens aan het einde van de eeuwenwisseling brainstormden de Vuelta-bobo’s in een achterkamertje. 
Koortsachtig zocht de organisatie naar een onmenselijke beklimming om de Ronde van Frankrijk en Italië de loef af te steken. 
Een brutale, heroïsche beklimmingen afdwingende berg waarmee de vakpers weken vooraf al hele sportkaternen kon volkrabbelen. 
Zo eentje die ’s nachts onder het krakende bed van je hotelkamer komt spoken en volwassen mannen doet janken om hun teddybeer als je nog maar de eerste lettergreep van zijn naam uitspreekt. 
Je weet wel. 
Zo’n beslissende reus met sloopbalambities. 
Een bullebak die het klassement driftig door elkaar schudt als de Franse Alpe d’Huez of die grimmige Italiaanse Mortirolo. 

En toen wees een zekere Miguel Pietro Randino in de herfst van 1997 de Vuelta-directie op een bergtop in het Spaanse noorden, waar op wat lokale landbouwers en hun grazende geiten na geen levende ziel zich waagde. 
Het asfalt was nauwelijks aangelegd. 
Op de meeste Spaanse wegenkaarten blonk deze berg uit in afwezigheid. 
De plaatselijke bevolking kende zijn top evenwel als ‘La Gamonal’. 
Dat werd de verschrikkelijke Alto de El Angliru. 
Een quasi onmogelijke klim. 
Het Spaanse equivalent van de Mortirolo, maar nog een tikkeltje wispelturiger qua maximale stijgingspercentages. 
Verschrikking kent namelijk vele gedaantes. 
De aanslepende lengte van een beklimming. 
De oorsuizende te overwinnen hoogtemeters. 
Het gemiddeld stijgingspercentage met al haar grillige uitschieters. 
Of in het geval van de El Angliru: een genadeloos kronkelend geitenpad.






op Geen opmerkingen: