Fijn onbereikbaar.
Vroeger was alles beter... want toen hoefde je niet de hele tijd bereikbaar te zijn.
Dat kon ook niet, er waren geen mobieltjes.
Bellen deed je met een vaste telefoon.
Geruime tijd waren die alleen beschikbaar in openbare gebouwen, zoals het postkantoor.
In 1931 werd de eerste telefooncel van Nederland geplaatst op het Valeriusplein in Amsterdam.
Bellen deed je via een telefoniste, tot ook de laatste Nederlandse gemeente (Warffum) in 1962 automatisch bereikbaar was.
Ook daarna vroeg niemand zich af of je dood was als je niet direct terugbelde.
Maar... het is onmogelijk om na te gaan hoeveel levens er zouden zijn gespaard, hoeveel afspraakjes tijdig zouden zijn verzet en hoeveel misverstanden er uit de wereld zijn geholpen als er altijd mobieltjes hadden bestaan.
Vroeger verwachtte niemand dat je belde als je in de trein zat.
Je was onderweg en daarmee zo goed als onbereikbaar.
Lekker rustig.
Behalve als jij iemand dringend wat te vertellen had.
Dan moest je bij het volgende station de trein en snel een telefooncel opzoeken.
Wie wil terug naar die tijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten