Vroeger was alles beter... want toen waren er meer leuke winkeltjes.
In 1960 telde Nederland zo'n 210.000 winkels, twee keer zoveel als nu.
Er waren veel minder ketens.
De winkelstraten zagen er niet hetzelfde uit.
Het personeel kende je.
Vaak kon je op de pof kopen.
Maar.... zo schattig waren die winkeltjes vaak niet.
Toen ouderen nog geen AOW-uitkering kregen, was het drijven van een winkeltje hun enige bron van inkomsten.
Zeker in crisistijd, zoals in de jaren dertig, zag je dat soort miniwinkels overal.
Het waren er zoveel, dat ze amper klandizie kregen.
Je ging niet funshoppen in een piepkleine winkel met een klein assortiment, waar achter de toonbank armoede heerste.
De keuze leek ook groter dan hij was: tot in de jaren 50 waren de winkels verzuild.
Dat betekende dat je als katholiek alleen kocht bij een katholieke slager.
Het personeel kende je naam, maar dat betekende dat je in een kleine gemeenschap niet zonder scheve ogen bij een concurrent kon binnenstappen.
Anoniem winkelen heeft zo zijn voordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten