Zombieseries en horrorfilms zijn recente uitvindingen.
Voor het betere griezelwerk moest je tot begin 20e eeuw een executie bijwonen, katknuppelen of onthoofdingsfoto's maken van je familie.
Kedeng!
Wat?
Nep-treinbotsingen.
Wanneer?
Van 1896 tot 1932.
Hoe?
In het westen van Amerika keken mensen graag hoe twee stoomlocomotieven botsten.
De man achter de botsspektakels was ene Joe Connelly.
Hij knapte oude locomotieven op en gebruikte ze voor het schouwspel.
De machines reden naar elkaar toe.
Waren ze eenmaal op gang gekomen, dan sprongen de machinisten er uit.
Daarna reden de treinen zelf verder met 72 km per uur, tot ze met een enorme klap tegen elkaar botsten.
Dat leverde een mooie explosie op.
Soms viel er een dode of verloor iemand een oog door rondvliegende brokstukken.
Wat was daar leuk aan?
Dat er slachtoffers vielen bij de treinbotsingen mocht de pret niet drukken.
Sterker nog, het maakte de voorstelling alleen nog maar spannender.
De locomotiefbotsingen trokken vele duizenden toeschouwers.
Een presentator verhoogde de sfeer door via een megafoon luidkeels commentaar te leveren op het duel tussen beide locomotieven, alsof het een bokswedstrijd was.
Toen in de jaren dertig de crisistijd aanbrak, hadden mensen geen geld meer om een kaartje te kopen voor zulke ongein en kwam er een einde aan de voorstellingen.
meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten