dinsdag 23 april 2013

Gedicht bij het naderende afscheid van je hond (2)




Als ik oud ben, ziek of zwak, 
en pijn verjaagt de slaap, 
Als onrust neemt van mij bezit, 
Doe dan wat onvermijdelijk is, 
... Laat me gaan... 
de laatste goede daad.

Beslis dan voor mij, 
en wees niet laf. 
Past eigenliefde bij 
de vriendschap die ik je gaf, 
of uitstel tot het beter past, 
bij een verloren strijd?

Ik ben niet bang 
tijdens die laatste gang. 
Jij loopt niet bij me weg: 
Je kijkt me aan, 
je noemt mijn naam, 
je houd me stevig vast.

Vandaag voor het laatst 
groet ik je met mijn hondenstaart... 
wat jij liet doen 
deed je voor mij: 
Je hebt me nog meer pijn bespaard, 
voor zinloos lijden mij bewaard.

Een zwaar besluit? 
nee, huil nu niet 
Een wijs besluit dat werd gegrond 
Op een oud uniek verbond: 
Jij bent mijn baas, 
ik ben jouw hond.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten