Van zonnewijzers tot de klokjes van vroedvrouwen en de atoomtijd: dankzij deze klokken weten we al tijden hoe laat het is.
Druppel voor druppel.
Wat?
Waterklok (of clepsydra)
Wie bedacht het?
Ook de Oude Egyptenaren.
Volgens het Amerikaanse National Institute of Standards and Technology komt een van de eerste waterklokken uit het graf van een farao, dat rond 1500 voor Christus werd gebouwd.
Hoe werkt het?
Een klok die op water werkt, dat was een uitkomst op dagen dat de zon niet scheen.
De werking van de klok leek op die van een zandloper.
Water druppelde met een constante snelheid in of juist uit een reservoir.
Dat reservoir was bijvoorbeeld een stenen pot met schuine zijden.
Dankzij enkele kleine markeringen op de rand van depot kon je aan het waterpeil de uren aflezen.
De Romeinen en Grieken maakten waterklokken die wat indrukwekkender waren.
Sommige luidden een gong of een belletje als de tijd verstreken was.
Bij andere klokken kwamen vanachter deuren kleine figuren tevoorschijn: een soort voorloper van de koekoeksklok.
De Oude Grieken verzonnen ook een manier om hun waterklok te automatiseren; ze maakten een soort pomp met een pijp vast aan het reservoir, zodat water terugliep.
Dan hoefje je niet steeds zelf bij te vullen.
Nauwkeurig waren alleen deze klokken niet echt.
Het bleek nogal lastig de stroming van het water constant te houden.
Note: Betere waterklokken gebruikten geen druppelsysteem, maar werkten met een waterrad.
meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten