zondag 31 januari 2016

Vuurregenbogen.




Fantastische natuurverschijnselen die te mooi lijken om waar te zijn.
Deze regenbogen hebben niets met vuur te maken en zijn eigenlijk ook niet echt een regenboog te noemen. 
Dit natuurfenomeen omvat vaak een heel stuk lucht in felle regenboogkleuren en spreidt zich uit in vlamachtige figuren. 



Het zijn kristaldeeltjes hoog in de lucht die het licht van de hoge zon op een speciale manier breken waardoor wij op sommige delen van de aarde alle regenboogkleuren te zien krijgen. 
Helaas staat voor dit fenomeen de zon in Europa te laag om dit te kunnen zien.

vrijdag 29 januari 2016

Vulkanische bliksem.




Fantastische natuurverschijnselen die te mooi lijken om waar te zijn
De vulkanische bliksem is de bliksem die ontstaat tijdens een uitbarsting. 
Door de rotatie van verschillende gassen die vrijkomen tijdens de uitbarsting ontstaat er een elektrisch veld. 



En door die botsingen van verschillende stoffen ontstaan positief en negatief geladen deeltjes. 
En die creëren vervolgens weer een elektrisch veld waarlangs de bliksem iedere keer overslaat.

woensdag 27 januari 2016

Aangevallen worden door een leeuw en dan nog snel even een plaatje schieten!


Atif Saeed is een natuurfotograaf. 
Nu is het algemeen bekend dat natuurfotografen hun leven op het spel zetten om de mooiste plaatjes te schieten. 



Ze komen gevaarlijk dichtbij en lokken de wilde beesten vaak uit om die mooiste foto maar vast te kunnen leggen.
Ook Atif heeft zijn eigen leven geriskeerd voor natuurfoto’s. 
Maar fantastisch nieuws, want de man leeft nog én hij heeft de gaafste foto’s ooit! 



Hij stond namelijk oog in oog met een leeuw op nog geen 3 meter afstand.
Hij stapte zijn auto uit en zocht, gewapend met alleen zijn camera, de leeuw op. 
Vlak voordat de leeuw zijn aanval inzette op de fotograaf was Atif snel genoeg om een aantal prachtige foto’s te schieten en dan pas te vluchten…

maandag 25 januari 2016

Kantoor in San Francisco besloot een maand lang naakt te werken



Als je op een kantoor je dagen slijt, heb je er vast eens van gehoord: Het nieuwe werken. 
Geen eigen bureau, open ruimtes, afdelingen door elkaar heen geplaatst. 
Voor sommigen al een hele stap om te nemen. 
Maar de heren en dames van online magazine The Bold Italic gingen onlangs een stapje verder. 
Ze werkten een maand lang naakt, zo schrijven ze op hun website.
Volgens auteur Jessica Saia waren de reacties eerst gematigd enthousiast. 
Maar uiteindelijk bleken er een aantal voordelen te zitten aan het ‘naaktwerken’. 
Zo nam iedereen zijn eigen lunch mee; het was immers wat onhandig om je weer aan te kleden zodat je naar de broodjeszaak om de hoek kan rennen.



Uiteindelijk wilde slechts één collega niet meedoen. Met als resultaat dat hij gedurende heel de maand gedwongen dit shirt aan moest.

Het idee an sich is niet nieuw. 
In 2009 beweerde bedrijfspsycholoog David Taylor al dat arbeid in Adamskostuum de samenwerking zou bevorderen. 

Zou jij meedoen als het morgen wordt voorgesteld?

zondag 24 januari 2016

De eerste keer!



Ik legde me achterover
Ik wist wat hij wilde.

Maar ik wou dat hij het niet deed.
Het was de eerste keer.

Zijn handen bewogen zich langzaam naar de plaats.
Ik hield mijn adem in en wachtte.

Hij zei: "Kan het niet wijder? Zo kom ik nooit klaar."
De tranen sprongen in mijn ogen.

Ik kreunde en hij zei: "Rustig maar, ontspan je."
Ik stond op het punt om te gaan huilen, zo zeer deed het.

Toen was het voorbij.
Hij was eruit.

Dit is de eerste keer én de laatste keer....
dat ik een kies laat trekken.



Mysterieus monster: Monster van Loch Ness


Het Monster van Loch Ness, ook Nessie genoemd, is een legendarisch dier dat zou leven in Loch Ness (meer), een meer in Schotland. 
Sommigen beweren dat het monster bestaat, maar dit is nog nooit bewezen.



Mensen die beweerden dat ze het Monster van Loch Ness hebben gezien hebben zeiden dat het beest op zijn minst wel 5 meter lang was. 
De lengte van het monster wordt geschat op nog veel groter, rond de 15 meter. 
Sommigen zeiden ook dat Nessie een bult op zijn rug heeft. 
Sommigen denken zelf dat Nessie er 2 of 3 had! 
Mensen gaan ervan uit dat Nessie een vrouwtje is/was.



Verschillende mensen denken dat Nessie een plesiosaurus is die in Loch Ness leeft. 
Maar die dieren leefden zo'n 65 miljoen jaar geleden en het zou daarom volgens echte onderzoekers onmogelijk zijn.

Er wordt beweerd dat er in Badwater (Verenigde Staten) het zusje van het Monster van Loch Ness zit. 
Hier zou ook een reusachtig beest onderwater leven. 
Het bestaan van dat wezen is ook niet bewezen.

vrijdag 22 januari 2016

Mysterieus monster: Yeti, de verschrikkelijke sneeuwman.




De yeti, migyur of verschrikkelijke sneeuwman, een vermeende reusachtige primaat in de Himalaya, in uiterlijk verwant aan de hypothetische Bigfoot uit Amerika, wordt door de wetenschap nog steeds als een mythe beschouwd. 
Dit is echter niet het geval onder de lokale bevolking, die ervan overtuigd is dat hij bestaat. 
De Yeti is een typisch onderzoeksobject voor de cryptozoölogie. 
Volgens de expeditie waar de documentaire Yeti: hunt for the wildman uit voort is gekomen, zijn er sterke aanwijzingen dat er iets rondloopt dat de wetenschap nog niet beschreven heeft.
Men heeft een haar gevonden in een holle boom die volgens een koninklijke migyurjager bewoond zou zijn geweest door een migyur. 
Het haar is getest in Engeland op het DNA van de mens, beren, primaatachtigen en een heleboel andere dieren die in die gebieden leven, het bleek van de geitachtige Himalayagoral te zijn.
In 2013 werd bekend dat andere onderzochte haren genetisch verwant zijn aan die van de ijsbeer, waardoor de mogelijkheid dat het hier om een onbekende berensoort gaat niet uitgesloten kan worden.



Zowel van de Yeti als het Monster van Loch Ness zou meer dan één individu moeten bestaan om als soort te overleven. 
Deze fenomenen lijken dan ook eerder aan de menselijke fantasie ontsproten dan dat ze zouden stroken met de wetenschappelijke kennis over evolutie. 
Hoewel er door de wetenschap geregeld nieuwe diersoorten worden ontdekt, werden van de yeti tot heden slechts enkel nepyeti's ontdekt.

donderdag 21 januari 2016

Mysterieus monster: Chupacabra


De Chupacabra (letterlijk: geitenzuiger) is een mythisch wezen uit Midden-Amerika dat zich (vooral) zou voeden met het bloed van geiten.
Naast Midden-Amerika bestaan ook in de Verenigde Staten verhalen over meldingen van het wezen, vooral in Californië. 
Na de ontdekking van hun van bloed ontdane schapen, geiten, kippen en zelfs honden, ontstond een mythe over een wezen dat huisde in Midden-Amerika.
Over de vorm van het wezen heerst grote onduidelijkheid. 



Zoals vaak bij volksverhalen zijn er allerlei tegenstrijdige verklaringen. 
Of het een reptiel, zoogdier of zelfs een buitenaards wezen betreft is niet duidelijk uit de verhalen. 
Sommige getuigen zeggen dat het vliegt en andere zeggen dat het loopt of kruipt.
Ook over het aangezicht heerst onduidelijkheid. 
Het dier kan een rietachtige snavel hebben waarmee hij zijn prooi leeg zuigt, maar het kan ook een bek vol met vooruitstekende tanden met afwisselende hoogtes bevatten. 
Daarnaast heerst er onduidelijkheid over de afkomst van het wezen. 
Sommigen spreken van een mislukt experiment van de NASA of het mysterie van Area 51. 
Volgens de legendes komt het 'dier' echter oorspronkelijk uit Puerto Rico.



In 2007 vond de Texaanse boerin Phylis Canion het kadaver van wat zij beweert een Chupacabra. 
Een paar dagen later verspreidde ze een foto die binnen een dag de hele wereld overging.
Eerst werd gedacht dat het over een coyote ging met schurft, maar volgens biologen is dit hoogstonwaarschijnlijk: een dier dat lijdt aan schurft is slechts op bepaalde plekken kaal. 
De onderzoekers van Texas State University in San Marcos ontdekten door middel van DNA-onderzoek dat het hier een kale coyote betrof, waarbij het ontbreken van een vacht veroorzaakt kon zijn door het missen van een gen, wat veroorzaakt kon zijn door inteelt of het kruisen van soorten. 
Indien het een hybride zou zijn, dan vermoedt men dat het een kruising betreft tussen een Canadese wolf en een Texaanse coyote.

woensdag 20 januari 2016

Mysterieus monster: Bigfoot (Sasquatch)


Bigfoot (de Indiaanse naam luidt Sasquatch, dat 'wildeman' betekent) is een veronderstelde primaatsoort uit de Verenigde Staten en Canada, en zou – indien hij leeft – er een zijn, die net als de mens rechtop kan lopen, met een volwassen lengte van 1,80 tot zo'n 2,50 m en een geschat gewicht van 100 tot 450 kg.



Indien Bigfoot bestaat, zal hij waarschijnlijk afstammen van de Gigantopithecus uit Azië, die dan net als de mens zo'n 13.000 jaar geleden zijn weg over de ijskap tussen Noord-Azië en Canada zou hebben gebaand. 
Men dacht dat deze primaatsoort 13.000 jaar geleden was uitgestorven, maar de landengte naar Amerika kan een mogelijkheid geboden hebben tot een invasie van dat continent. 
In dat geval zou niet elke Bigfoot vertrokken zijn, aangezien de waarnemingen van de "verschrikkelijke sneeuwman" (Yeti), Migyur, Almas, Yeren, Gin-sung (de oosterse broer van Bigfoot) enz. in Azië en Oceanië gewoon doorgaan.
Er zijn foto's van Bigfoot, maar deze zijn aantoonbaar door de mens gemanipuleerd, net als met het Monster van Loch Ness vaak het geval is geweest. 



Het enige grote "bewijs" zou een filmopname uit 1967 zijn, gemaakt door Roger Patterson en Bob Gimlin, die een vrouwelijke Bigfoot tegenkwamen in een open gebied in een bos in Bluff Creek, Californië. 
De film Planet of the Apes was toen net in de bioscoop uitgebracht. 
Mogelijk hebben Patterson en Gimlin een grappenmaker weten te filmen. 
Aanhangers van de theorie dat Bigfoot zou bestaan, schermen met de methode waarbij een van de frames uit de film gekopieerd werd en vergeleken met een man in een apenpak. 
Zij stellen dat de proporties van de armen en benen nooit door een mens gekopieerd zouden kunnen worden, omdat de armen langer zijn en de benen korter dan die van een mens.

zondag 17 januari 2016

Mysterieus monster: Mothman



Mothman is een naam die is gegeven aan een wezen dat waargenomen zou zijn in Charleston (West Virginia) vanaf 12 november 1966 tot december 1967. 
Vrijwel alle ooggetuigen hebben het over een wezen met een lengte van ongeveer 3 meter en grote reflecterende rode ogen. 
Ook had het vleugels zoals een vlinder en veren in plaats van huid. 
Het wezen is ook een aantal keer waargenomen zonder hoofd en met zijn ogen in zijn borst. 
Het wezen is al een aantal keer gefotografeerd en blijkt alleen gezien te worden alvorens een grote ramp plaatsvindt.



De eerste waarneming van de Mothman was op 15 november 1966 bij Point Pleasant. 
Twee mensen reden rond middernacht langs een verlaten TNT fabriek. 
Daar zagen ze een groot wezen met grote rode ogen staan. 
Het leek erop dat de ogen van het wezen in zijn schouders zaten. 
De ooggetuigen vluchtten in paniek met de auto bij het zien van het wezen. 
Zelfs met snelheden van 150 kilometer per uur bleef het wezen hun auto aanvallen. 
Pas toen ze een eind weg waren ging het wezen weg. 
In dezelfde periode als deze ervaring vonden er in deze regio meer vreemde gebeurtenissen plaats. 
De inwoners van het dorp kregen bezoek van vreemdelingen in zwarte pakken die de naam Men in Black meekregen. 
Ze belden bij de mensen thuis aan en vertelden hun dat ze niets van deze verschijningen naar buiten mochten brengen. 
Sommigen geloven dat deze vreemde mannen en de Mothman een verband met elkaar hebben. 
De mannen in zwarte pakken verdwenen namelijk op hetzelfde moment als de Mothman, bij het instorten van de Silver Bridge in 1967.



Er zijn veel hypothesen over de ooggetuigenverklaringen maar geen van allen heeft nog een passend bewijs of het hier werkelijk een bestaand "dier" betreft. 
De meeste mensen zijn er echter van overtuigd dat de Mothman alleen gezien wordt als er een ramp staat te gebeuren. 
Bij de instorting van de brug in Point Pleasant zagen veel mensen rode lichten boven de brug en sommigen zeiden zelfs de Mothman te hebben gezien.

zaterdag 16 januari 2016

Mysterieus monster: de Kraken.




De Kraken (Noors: Krake, mythisch zeemonster) is een fabeldier met enorme afmetingen, dat in de zee leeft. 
Naar men zegt is het waargenomen voor de kust van Noorwegen. 
Ook is het monster terechtgekomen in de verbeelding van mensen langs de Noord-Amerikaanse kusten.
De naam Kraken lijkt op de andere naam van de achtarm, kraak.
Carolus Linnaeus noemde Kraken als inktvis met de wetenschappelijke naam Microcosmus in de eerste uitgave van zijn Systema Naturae (1735), een taxonomische classificatie van levende wezens, maar liet hem weg uit latere uitgaven. 
Het monster werd beschreven door Erik Pontoppidan, bisschop van Bergen, in zijn boek over de Natuurlijke Historie van Noorwegen uit 1755.




De Kraken valt een schip aan
Soms meenden zeelieden een groep eilanden te zien. 
Als zij dichterbij voeren, bleken de eilanden te bestaan uit een massa hoofden, horens en zwaaiende tentakels, die zelfs de grootste schepen konden vastgrijpen en laten zinken. 
Ook zegt men dat als de kraken duikt, hij een schip kan meetrekken in de enorme draaikolk die daarbij zou ontstaan.
De verhalen rond de kraken zijn waarschijnlijk gebaseerd op waarnemingen van werkelijk bestaande dieren, die wellicht aangespoeld zijn op het strand.
Er worden twee mogelijkheden genoemd die verband houden met twee verschillende inktvissen:
Het monster is bedacht naar aanleiding van waarnemingen van de werkelijk bestaande reuzenkraak (Enteroctopus dofleini), een ver familielid van de kraak of gewone achtarm (Octopus vulgaris).
Het is ontleend aan de werkelijk bestaande reuzeninktvis, die nog groter kan worden dan de reuzenkraak. 
Dit is een soort pijlinktvis die alleen in de diepzee voorkomt, maar soms ook aanspoelt.

dinsdag 12 januari 2016

Mysterieus monster: Mongoolse doodsworm


De toevoeging ‘dood’ aan worm, maakt wel duidelijk dat het hier om een uiterst gevaarlijk monster gaat. 
De Mongoolse doodsworm maakt een geelgekleurd gif aan, waarmee hij zijn tegenstanders kan doden. 



Het monster is zelfs in staat om dit gif op afstand te spuwen! 
Ook mensen bezwijken als ze met het gif in aanraking komen. 
Verder onderscheidt de Mongoolse doodsworm zich door zijn omvang; dit vette wezen kan wel 1,2 meter lang worden. 
De Mongoolse doodsworm is lichtrood van kleur. 
De vergelijking met bloed is snel gemaakt! 
De Mongolen noemen dit monster ook wel ‘allghoi khorkhoi’. 
Dit betekent ‘met bloed gevulde darmen worm’. 
De Mongoolse doodsworm zou lijken op de darm van een rund. 



Overigens wordt er openlijk getwijfeld – ook door onderzoekers – aan het bestaan van de Mongoolse doodsworm. 
Slechts weinig mensen hebben dit monster gezien. 
Daar komt bij dat de leefomstandigheden niet ideaal zijn; de Mongoolse doodsworm houdt zich op in het meest droge stuk van de Gobiwoestijn.

maandag 11 januari 2016

Mysterieus monster: Mokele-mbembe


De mokele-mbembe, letterlijk "hij die de rivierstroming stopt" in het Lingala, is een cryptozoölogisch dier uit legenden en folklore in de moerassen van het stroomgebied van de Kongo in Afrika. 
Het wordt soms beschreven als een levend wezen, soms als een geest. 
Het wezen kan worden vergeleken met het monster van Loch Ness in de Westerse cultuur.



Uiterlijk
De meeste ooggetuigen beweren dat de mokele-mbembe, roodbruin is en bedekt is met gepantserde schubben. 
Hij zou ongeveer 10 meter lang zijn en een zeer lange stevige nek hebben. 
Hij heeft pilaarachtige poten maar de mokele-mbembe zou zich vooral in het water voortbewegen.

Legende
De legende bestaat al meer dan twee eeuwen. 
De pygmeeën fluisterden over wezens, half draak en half olifant die plots uit het water opdoken. 
De eerste gedrukte vermelding van de enorme schijfvormige sporen van een dergelijk wezen verschenen in 1776 in een verhaal over Franse missionarissen in West-Centraal-Afrika.
In de daaropvolgende twee eeuwen kwamen missionarissen, koloniale autoriteiten, jagers, onderzoekers en inboorlingen met verbazingwekkend consistente beschrijvingen van de dieren die verantwoordelijk werden verondersteld voor sporen van deze soort. 
Recente ooggetuigenverslagen zijn beperkt tot de moerassige en afgelegen Likouala streek van de Kongostroom.



Expedities
Ieder jaar vertrekken er verschillende expedities naar het gebied om het bestaan van de mokele-mbembe te bewijzen. 
De inspanningen zijn beschreven in een aantal boeken en televisie-documentaires. 
Onder andere cryptozoöloog dr. Richard Greenwell ging naar het gebied. 
In 1980 en 1981 leidde Roy P. Mackal, bioloog van de Universiteit van Chicago, twee expedities naar het gebied. 
De eerste in gezelschap van herpetoloog James H. Powell Jr., die verhalen over de mokele-mbembe had gehoord tijdens onderzoek naar krokodillen in West-Centraal-Afrika. 
Geen van de expedities leidde tot het zien van de dieren, hoewel Mackal en zijn metgezellen een aantal lokale ooggetuigen hebben geïnterviewd. 
Gezegd werd dat de zeer gevreesde wezens in de moerassen en rivieren leefden. 
Een groep pygmeeën zou er een hebben gedood bij het Tele-meer rond 1959.
Hoewel de Mackalexpedities er niet in slaagden het vrijwel ontoegankelijke Tele te bereiken, maakte een concurrerende groep, geleid door de Amerikaanse ingenieur Herman Regusters, de reis met succes. 
In een periode van twee of drie weken beweerden hij en zijn vrouw Kia Van Dusen dat enorme dieren met een lange nek verscheidene malen in zicht kwamen, zowel in het water als in de moerassige gebieden rond het meer. 
De Congolese overheidsbioloog Marcellin Agagna, die had deelgenomen aan Mackals tweede expeditie, kwam daar aan in de lente van 1982 en rapporteerde een enkele verschijning. 
Zowel Regusters als Agagna zeiden dat camera-problemen hun pogingen tot het verkrijgen van bewijsmateriaal hadden verhinderd. 
Vier volgende expedities, een Engelse, twee Japanse en een Nederlandse (deze laatstgenoemde in 1986, geörganiseerd door de Nederlandse bioloog Ronald Botterweg), leidden niet tot positief resultaat.

zaterdag 9 januari 2016

Mysterieus monster: Jersey Devil.


De Jersey Devil was een mythisch wezen dat zich op zou houden in de Pine Barrens, een bosrijk gebied ten zuiden van de staat New Jersey. 
De omschrijving duidt op een schaapachtig wezen met vleugels en hoeven.
Het plaatselijk gelegen NHL ijshockey team New Jersey Devils heeft hun naam geïnspireerd op deze legende.



Legende
De legende speelt zich af in de late 19e eeuw. 
Mevrouw Leeds was in verwachting van haar dertiende kind, en tijdens de bevalling riep ze van de pijn: Ik ben kinderen krijgen beu, laat de duivel deze maar nemen. 
Op dat moment verandert het net geboren kind in een schepsel dat de kamer door en via de schoorsteen naar buiten vliegt.
Er zijn meerder varianten van dit Jersey Devil-verhaal. 
Mevrouw Leeds zou bijvoorbeeld een heks geweest zijn die het gedrocht verborgen hield in de kelder.
Er wordt ook melding gemaakt dat het wezen in een soort plant leefde (genaamd Agent Orange), waarvan het bestaan nog niet zeker is, dicht bij de plaats Chatsworth.



Verschijningen
in 1840 denkt men dat de Jersey Devil veel vee in de omgeving steelt en op eet.
in 1841 worden er sporen gevonden, met hoefafdrukken.
in 1859 wordt de Jersey Devil gesingaleerd in Haddonfield, Bridgeton.

De broer van Napoleon, Joseph Bonaparte was een keer in het gebied voor een jachtsessie nabij Bordertown en beweerde het wezen gezien te hebben. 
Er zou nog op geschoten zijn door een van zijn metgezelen.

Beschrijvingen.
Op 16 januari 1909 wordt door ene E. Minster uit Delaware melding gemaakt van een vliegend schepsel dat in eerste instantie op een kraanvogel leek, maar de vormen had van een vuurvlieg. Nadat het wezen dichter bij kwam zag de man dat het de hoofd had van een ram met hoorns, pootjes met hoeven een korte en een lange poot.
Hybride vogel.
Het zou ook om een nog niet ontdekte vogelsoort kunnen gaan of mogelijk al uitgestorven. 
De Pine Barrnes is een moeilijk toegankelijk gebied waar zich slangen bevinden die je met een beet kunnen doden.

woensdag 6 januari 2016

Zeer indrukwekkende selfies.


Deze zelfportretten zijn net iets bewerkelijker dan de meeste selfies.
De Koreaanse JeeYoung Lee is weken bezig met het prepareren van huur studio voor deze verbeeldingen van haar dromen, ervaringen en Koreaanse volksverhalen.
Hier komt geen photoshop bij kijken, het is allemaal handwerk.

























zondag 3 januari 2016

Verzamelde ballen.





We laten nogal eens wat slingeren.
Vaak is dat rommel van plastic en vaak komt die rommel uiteindelijk in zee terecht.
Dat geldt ook voor deze ballen.



Ze zijn allemaal van een strand geraapt.
Het zijn 762 voetballen, een slordige 200 andere ballen en één fluitje.
Ze werden door 86 mensen van 144 stranden verspreid over 38 landen en eilanden geplukt.



Mandy Barker maakte er deze fotocollage van.