Wat bedoelen we ermee?
Een land waar je eindeloos kunt luieren en eten.
Waar komt het vandaan?
In rijmteksten uit de 15e en 16e eeuw komt een droomland voor waar de huizen van koek zijn, gebraden ganzen door de lucht vliegen en de rivieren gevuld zijn met limonade.
Om er te komen moet je je door een berg rijstebrij eten.
Het land heette Cockaengen, wat later Kokanje werd.
De verhalen waren vooral bedoeld om een tegenwicht te bieden aan het harde bestaan in die tijd.
Hoe meer ontberingen je lijdt, hoe meer je droomt van een wereld waar alles anders is.
In Luilekkerland kun je niet alleen lekker eten; alle aangename dingen in het leven zijn er in overvloed.
Niemand hoeft er te werken, de ene feestdag volgt op de andere.
En daar blijft het niet bij.
'Vrouwtjes die graag op hun rug liggen' schreef Herman Pleij in zijn boek Dromen van Cacagne, staan in dit land in zeer hoog aanzien.
Hoe lichtzinniger en hoe smakelijker ze zijn, hoe meer ze geliefd worden.
Want al is het zo dat het gezegde luidt dat geile hoeren duur om te onderhouden zijn, dan gaat deze waarheid in dit land zeker niet op.
Elk zinnelijk genot is er namelijk in overvloed te krijgen, zonder dat er enige kosten aan verbonden zijn.
Tegenwoordig duikt Luilekkerland nog wel eens op in een kindervertelling, of als naam van een restaurant.
Maar we gebruiken het woord ook als we willen waarschuwen.
Wie bijvoorbeeld tegen de komst is van meer asielzoekers, wijst erop dat zij Nederland ten onrechte zien als een luilekkerland.
Wie in de ogen van anderen in Luilekkerland woont, doet meestal zijn best om dat te ontkennen.
Want je wilt natuurlijk ook weer niet bekend staan als een volgevreten luiaard.
meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten