Het is wel zo handig als wetenschappers uit verschillende landen elkaar begrijpen.
Tegenwoordig is Engels daarom de gangbare taal in de wetenschap: iedere belangrijke studie wordt in die taal geschreven.
Vroeger was het Latijn de lingua franca in de wetenschap.
Dus toen de Zweedse bioloog Linnaeus in 1753 planten namen gaf in zijn soortencatalogus Species pantarum, leidde hij die namen af van het Latijn.
Zo wist je als, pak 'm beet, Italiaanse bioloog meteen welke vogel of bloem je Duitse collega bedoelde, zonder op zoek te hoeven gaan naar een woerdenboek om de Duitse naam te vertalen.
Het boek van Linnaeus was het eerste waarin consequent soortennamen werden gebruikt die uit twee delen bestaan: een geslachtsnaam (bijvoorbeeld Homo) en een soortnaam (zoals Sapiens).
Die manier van wetenschappelijke namen geven, de binominale nomenclatuur wordt nog altijd toegepast.
meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten