En ook de inhoud was anders.
Het duurde even voor het eten dat we nu gewoon vinden doorbrak.
Cashewnoten, ook wel atjehnoten, cashewpitten, acajounoten.
In krantenberichten uit 1874 kom je al atjehnoten tegen.
Een paar fruitverkopers verkochten ze.
Helaas was de schil giftig.
Mensen beten ze open met hun tanden en kregen blaren in de mond.
In Indonesie wisten ze dat je de vruchten eerst moest roosteren en pellen, niets aan de hand.
Eerst ging er een lading cashews naar het lab in Amsterdam om te kijken of er een afzetmarkt was in Europa.
In 1939 lagen er voor het eerst blikjes gezouten cashewnoten bij V&D.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten