Tot de jaren zestig van de 20e eeuw was het beroep van kolenboer nog bekend onder het volk.
De kolenboer ging langs de huizen en voorzag huishoudens van kolen.
Hij verkocht de kolen per mud en stopte kolen in de kelder of het kolenhok.
Eén mud stond toen gelijk aan zes zakken.
Het beroep van kolenboer was een zwaar beroep.
Hij moest veel sjouwen met zware zakken steenkool of bruinkool en de zakken wogen gemiddeld 35 kilo.
De meeste kolenboeren kregen dan ook nek- en rugklachten.
Paard en wagen zorgden voor verlichting.
Na de Tweede Wereldoorlog werd dit vervoersmiddel weer vervangen door een vrachtwagen.
Aangezien steeds meer huishoudens werden voorzien van centrale verwarming, verdween het beroep van kolenboer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten