Terwijl iedereen in paniek een veilig heenkomen zocht, ging Asor lekker op het altaar zitten kakken.
De Sint-Michielskerk in hartje Sittard was afgeladen vol, zoals altijd op de laatste zondag van augustus bij de jaarlijkse verering van Sint Rosa, de beschermheilige van de stad.
In 1938 was het niet anders.
Mensen stonden opeengepakt achter in het middenpad van de kerk.
Buiten voor de ingang had zich een menigte verzameld om via de openstaande deuren nog iets mee te krijgen van de dienst.
Het was rond half elf.
De hoogmis van priester Petrus de Gronckel was in volle gang.
Het koor stond te zingen, het kerkorgel loeide.
Toen golfde er een luid geroezemoes door de kerkbanken.
Mensen draaiden zich om en sloegen hun handen voor de mond.
Het geroezemoes ging over in kreten van ontzetting.
Er klonk gegil en geschreeuw.
De organist hield op met spelen, het koor viel stil.
De priester keek verstoord op: was er soms iemand onwel geworden?
Vingers wezen naar een dier dat doodgemoedereerd richting het altaar sjokte.
Het was een leeuw.
Er was een leeuw in de kerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten