In geur en kleur.
Wat?
Smell-O-Vision, ofwel: geurbioscoop.
Wat was de bedoeling?
Een optimale filmbeleving.
Lopen de acteurs onder de perzikbomen?
Dan ruik je een vleugje perzik.
Komt de slechterik in beeld?
Dan word je bedwelmd door tabaksrook van zijn pijp.
En dat allemaal dankzij een ingenieuze machine met dertig geuren, die op het juiste moment de zaal ingepompt werden.
In 1960 werd Smell-O-Vision geïntroduceerd bij de film Scent of Mystery, die speciaal geschreven was voor het geurspektakel.
Wat ging er mis?
De eerste was ook meteen de laatste keer.
De film flopte en de machine van bedenker Laube werkte ook niet optimaal.
Het vrijkomen van de geuren ging gepaard met hinderlijk gesis van het apparaat.
Sommige geuren kwamen te laat en andere bleven te lang hangen.
De geurencocktail die ontstond, maakten een boel bezoekers misselijk.
Het opzichtige gesnuif van het publiek maakte de filmbeleving ook niet echt beter.
Wijze les?
Soms leer je pas in de praktijk wat er schort aan je uitvinding.
Doe daarom eerst een paar tests voordat je hem loslaat op het grote publiek.
meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten