Een ode aan oud spul dat jij en je kinderen niet mogen vergeten.
Typemachine.
Wanneer?
Van halverwege de 19e eeuw tot ver in de jaren 80 van de vorige eeuw stond de type- of schrijfmachine in veel kantoren.
In 1873 kwam het eerste exemplaar op de markt, gemaakt door de Amerikaanse naaimachine en wapenfabrikant Remington.
Hoe werkte het?
Je moest geen haast hebben...
Eerst moest een vel papier om de rol in het apparaat worden gedraaid.
Door hard te duwen op een toets werd er een staafje met een letter, cijfer of leesteken tegen een lint met inkt geslagen.
De rol schoof vervolgens iets naar links, zodat je de volgende toets kon indrukken.
Tikfoutje? Pech!
Een deleteknop zat er niet op.
Je kon het leed verzachten door een wit correctiepapiertje tussen lint en toets te houden.
Of door correctievloeistof te gebruiken.
Maar je bleef de fout altijd zien.
Bij sollicitatiebrieven of ander officieel werk, kon je weer van voren af aan beginnen.
Verschillende lettertypen gebruiken?
Jammer.
Letters cursief?
Helaas.
Letters vet?
Tja, je kon proberen een extra harde mep op een toets te geven.
Waarom passé?
Vanaf eind jaren 70 kwamen betaalbare elektrische schrijfmachines op de markt.
Die waren al praktischer dan hun mechanische broer.
Zo zat er ook een correctielint op en konden de letterstaafjes niet meer in elkaar verstrengeld raken.
Maar het bleef behelpen.
Ondertussen begon de computer de huishoudens te veroveren.
Vanaf eind jaren 80 hadden wij geen gedoe meer met correctievloeistof.
Wij tikten er op los in tekstverwerker WordPerfect en later Word.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten