Een extra jongeheer.
In het 18e-eeuwse Italie was het voor welgestelde oude mannen heel gebruikelijk een zeer jonge blom aan de haak te slaan.
De jongedames trouwden maar wat graag met zo'n vermogend man.
Het had echter wel een groot nadeel: tussen de lakens viel er met zo'n oude knar weinig te beleven.
De vrouwen hadden daarom vaak een minnaar voor erbij.
Deden ze dat in het geheim?
Nee, deze minnaar woonde grwoon bij het stel in.
De zogeheten cicisbeo werd ingehuurd door haar echtgenoot.
Dat ging heel officieel: beide partijen tekenden een contract, als ware het een huwelijk.
Een cicisbeo moest dan ook trouw blijven aan het echtpaar.
Zomaar een beetje rollebollen met de vrouw des huizes was er voor de cicisbeo ook niet bij, hij diende zich aan strakke regels te houden.
De Franse schrijver Ange Goudar beschreef in 1765 het fenomeen: 'Elke ochtend moet de cicisbeo om stipt 9 uur aan het bed van zijn Dame staan met chocolademelk of koffie.
Hij moet de grodijnen openen, opdat hij goed kan zien wat hij doet in ed.
Hij zal haar helpen aankleden als er geen dienstmeid in de kamer is.
En als zijn Dame plaatsneemt aan haar kaptafel, zal hij zonder zich te vergissen de juiste schoonheidsmiddelen aanreiken'.
Ook vergezelde de cicisbeo zijn dame naar etentjes en voorstellingen, waarbij hij achter haar stoel moest staan.
Voor manlief was de cicisbeo niet alleen een hulpmiddel om zijn vrouw tevreden te houden, maar ook een informatiebron.
Want vrouwen vertelden maar wat graag hun geheimpjes aan hun loverboy.
Contractueel was dan ook vaak vastgelegd dat de cicisbeo alles wat hij hoorde aan zijn baas moest komen vertellen.
meer op http://5-five-5.blogspot.nl/
meer op http://5-five-5.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten